Ik wil nog even iets kwijt over de groep. Ja, het ging een uitdaging worden om met 18 Nederlanders op stap te gaan. Ik moet toegeven dat het geweldig goed is meegevallen. We hadden een heel leuke en samenhangende groep. De kinderen vonden elkaar en de ouders ook. Gisterenavond gingen we als afscheid nog samen eten en het was ook supergezellig. Gedurende de reis leerden we zelfs ons taalgebruik wat bijschaven en aanvullen. Nu niet dat ik komende week vloeiend Nederlands gebekt zal rondlopen, maar we hebben toch enkele leuke uitspraken bijgeleerd ik heb alvast de laatste tijd niet gelopen, waardoor m’n fysiek zo goed zal zijn als die van een stacaravan. Deze vond ik schitterend, met dank aan Arjan. Zo hebben de Nederlanders ook wel wat Vlaamse woordjes opgepikt. Frietkot, sletsen, noem maar op. Fun verzekerd.

Het is misschien niet evident, maar hier of daar wat vriendschap overhouden zou wel leuk zijn. Ik wil alvast aan iedereen meegeven die twijfelt om dit te doen: go for it. Ik weet dat het altijd wat kan tegenvallen, maar evengoed meevallen.
We namen vandaag al afscheid van Michel en the kids, als ook van Marc, onze reisbegeleider. We hadden hem gisteren al bedankt en hij deed dit vandaag ook op zijn beurt. Goede reisbegeleider. Bedankt.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Na enige turbulentie en vertraging kwamen we goed aan in China, canton. 20u15 lokale tijd, 45 minuten later. Niet erg want de aansluiting was toch 3 uur later voorzien. Zo hoefden we iets minder in Chinese zetels te kleven.

Na koffie op de luchthaven vertrokken we dit keer wel op tijd naar Schiphol. Na een vlotte vlucht, kwamen we perfect op tijd aan. Nu nog taxi, trein en auto om terug in ons gekende Lembeke thuis te komen.

Finally nog een bedankt voor mijn medereizigers, Sandra, Jana en Jonas. Ze zeggen altijd dat reizen een goede relatietest is. Ook met kinderen 24/24u samen leven is een uitdaging. We hebben dit ook samen heel goed gedaan. Iedereen heeft er een leuke en onvergetelijke reis van gemaakt. Bedankt en wie weet… Tot op een nieuwe bestemming?

The end.

Drukke dag vandaag! Eerst zijn we gaan wandelen naar een geocache. Ja, we doen dit nog heel af en toe eens, zeker in het buitenland. Ondertussen heeft Jana haar nagels laten ‘gellen’. Daarna hebben we ons laten verwennen bij de massage. Voor ons 4 betaalden we hier maar €32 voor een uur! Zalig!

Vandaag hebben we toch nog een uitstapje gevonden. We zijn met de taxi naar de Fairy stream gereden. Wel een aanrader. Je ziet er vooral de rode duinen en je beleeft het de hele tijd met je voeten in het water. Een kleine km wandel je blootvoets door een beekje. Leuke ervaring en mooie omgeving. Onderweg ligt er trouwens ook nog een geocache. 2 op een dag. Een waar succes!

• 

• 

• 

Deze avond hebben we met de hele groep een afscheidsetentje in ‘dejavu’. We hebben ook nog een flinke fooi verzameld voor onze reisbegeleider van Koning Aap. Hij heeft dat goed gedaan.

Morgenvroeg staan we voor de hevige verplaatsing:

5 uur bus naar Saigon

3u vlucht naar China

4,5u wachten in China tot de volgende vlucht.

13u vlucht van China naar Amsterdam.

2,5u taxi van Amsterdam naar Antwerpen

45 minuten trein naar Gent

45 minuten auto naar huis.

Ik hoop iets na de middag thuis te komen, want we halen 6u in met China. Daarna zal het wat bekomen zijn van de reis vrees ik. Als ik hier of daar nog wat wifi heb, dan post ik nog wel een foto of zo.

Niet echt eigenlijk 😉

Spectaculaire verhalen zullen niet echt nog aan de orde zijn, maar gisteren zijn we toch nog lekker gaan eten, vandaar het bericht. Jonas koos voor haai en ik voor de combinatie van krokodil en kikker. Je kan hier zowat alle gekke dingen eten. Schildpad, slang, zeeslang, struisvogel, noem maar op. Jana en Sandra hebben het meer voor de standaard seafood noodles. Na een cocktail op een terras met live muziek sloten we deze rustige dag af.

Ohja, meneer Jonas zit met zijn trui aan op de foto. Vooral belangrijk omdat het maar 30° was. Knettergek, maar hij is nieuw en hij wou hem aandoen… Zot zijn doet geen pijn zeker?

• 

• 

• 

• 

• 

De warmte is hier in het Zuiden véél minder dan in het Noorden. We zitten nu op dezelfde tropische hoogte als Bangkok en dat blijkt allemaal wat in dezelfde lijn te liggen. Marc, onze reisbegeleider, woont in Bangkok. Hij kent zowel Thailand, Laos, Cambodja en Vietnam als geen ander. Ongelooflijk wat hij allemaal weet én doet. Fijne job, maar onmogelijk met een gezin.

3 dagen rust. Zee, zwembad en cocosnoten. Na een hele rit vanuit Saigon zijn we toegekomen bij Allezboo resort & spa. Een viersterren hutje om in te slapen met een bescheiden zwembadje, broebelbadje, barretje, restaurantje, en zeetje. Tja, het mag al eens iets zijn zeker. ALO.

• 

• 

• 

• 

• 

Misschien toch nog een klein weetje. De prijzen van Diesel en benzine zijn hier echt goedkoop!

Vandaag zijn we om 7u30 vertrokken met de bus. Ondanks dat waren we al om 5u30 wakker. Er zat een ‘fault in the system’ Bij de wake up call. Een half uurtje te vroeg.
Het buikje voelt weer aan als storm in een biervat. Toch maar even Marc contacteren om gebruik te maken van zijn Thaise wonderpilletjes.

2u later komen we aan in Cu Chi.
De tunnels van Cu Chi zijn in de oorlog door de
Viet Cong gebruikt om de Amerikanen verzet te bieden. Al in
de Frans-Vietnamese oorlog werd een begin gemaakt met de
bouw van deze door de Viet Minh met de hand (!) gegraven
tunnels. Het uiteindelijke complex bestond uit in totaal
ongeveer 240 kilometer lange tunnels. De tunnels zijn
verdeeld over verschillende verdiepingen, inclusief
ondergrondse ziekenhuizen, keukens en andere
voorzieningen. Via de tunnels waren de omliggende dorpen
met elkaar verbonden en konden de bewegingen van de
Amerikaanse troepen in de gaten worden gehouden. Tijdens
de jarenlange strijd die de Viet Cong tegen het Amerikaanse
en Zuid-Vietnamese leger voerde, is het de tegenstander nooit
gelukt om het gehele tunnelstelsel te ontdekken of te
veroveren. Nog steeds is het mogelijk om af te dalen in de
tunnels en zo een beetje te ervaren hoe mensen hier geleefd,
geleden en gevochten hebben. Zoals je op de foto’s kan zien, gingen we even in de originele tunnels. De kinderen kunnen er wel in, de volwassenen niet. De toegang is dan ook maar 20×30 cm. In de oorspronkelijke tunnels mogen we niet verder. Een stuk is wel voorzien om in te kruipen. Die hebben ze vergroot voor de toeristen. Zelfs dit zou snel claustrofobisch zijn. Leuk om te zien dat ‘de mol’ hier ook is opgenomen. Verder een pak geschiedenis meegekregen, dankzij onze goedlachse gids Kung. (niet gewoon als Koen uitspreken, want dat betekent ‘penis’ in het vietnamees)

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Op de terugweg nog even stoppen aan een bosje rubberbomen en dan verder naar Saigon. De middag is vrij in te vullen. Ik houd jullie op de hoogte van wat we nog uitspoken.

• 

• 

• 

• 

In de namiddag zijn we er zelf op uitgetrokken. We zagen de opera, de koloniale regio, het stadhuis, de rijke winkelgalerij, de verschillende grote skyscrapers, de Ben Tanh Market. Bij die laatste hebben we nog wat fakespul gekocht. T-shirts, broeken, tassen, valiezen, elektronica, noem maar op. Vele gekende merken voor weinig geld. De garantie tot aan de deur moet je er wel bijnemen.

In het winkelcentrum zagen we een virtual reality shop. Allerhande games kon je alleen, met 2,3 of 4 spelen. Jana, Jonas en ik hebben 10 minuten een shooter gespeeld. Echt tof om te doen! Weer een ervaring rijker.

• 

• 

• 

Later op de avond zijn we verder getrokken naar de ‘backpackers street’. Veel bars, shops en restaurants. Vooral kleurrijk verlicht. Verder in de straat is er ook het Red light district. Toch vind ik persoonlijk dat je daar bitter weinig van merkt. Hier en daar een bar met een vrouwelijke naam, en dat is het. Weinig aantrekkelijk schoon te bespeuren. In het algemeen vind ik Vietnamese vrouwen niet echt aantrekkelijk. Dit is natuurlijk een persoonlijke mening. Ik herinner me dat die mening in Thailand destijds enigszins anders was.

We keren terug met de taxi. Ipv 20 minuten stappen, zijn we voor €2 terug.

• 

Alle bezoeken zijn rond voor deze reis. Morgen staat er 5 uur bus op het programma. We gaan nog 3 dagen uitrusten in een 4* resort. Daarna is het inpakken en terug naar huis. Veel nieuwe verhalen zal ik misschien niet meer kunnen brengen, maar ik zal nog zeker iets schrijven over onze laatste dagen, al is het maar om jullie zin te doen krijgen om ook eens naar hier te komen.

Tot later.

We zijn in Saigon beland, nu gekend als Ho Chi Minh.

Aangezien de tijd beperkt is, neemt Marc ons mee naar het oorlogsmuseum. Vrij indrukwekkende foto’s en oorlogstuigen. Vooral het verhaal van Agent Orange, het dioxine gas, dat veel werd gebruikt door de Amerikanen. Dit naast splinter bOmmen,… Wat ze nu zelf ten stelligste afkeuren, maar zelf zoveel hebben gebruikt! Toch de moeite om dit te bezoeken.

• 

• 

• 

Nadien zijn we het ‘independent palace’ voorbijgewandeld. Daar waar de 2 tanks in 1975 het hekwerk zijn binnen gereden. Een bezoek kunnen we eventueel later nog doen, hoewel de binnenkant geen te grote aanrader is.

• 

• 

Hierna naar het koloniale gebouw, alias ‘de post’. Ook nog een bezoek aan de ‘Notre Dame’. Idem als in Parijs, maar veel kleiner. De stenen zijn zelfs uit Frankrijk geïmporteerd. Mooi gedaan.

• 

• 

• 

Nadien heeft de groep zich opgesplitst want honger begon stilaan parten te spelen. Wij zijn dan naar het Hardrock café gegaan. Toch leuk om van hier ook een T-shirt te hebben. De prijzen zijn wel Europees. Eten hebben we er dan maar niet gedaan.

• 

• 

• 

We zijn gaan eten in een redelijk gekend – volgens Marc – restaurant ‘propaganda’. Best lekker, maar vrij duur. Het was alvast plezant, want we komen best goed overeen met Tamara, mama van Gilles en Meis. De kinderen schieten ook goed op met elkaar.

Op tijd in bed want morgen opnieuw vroeg opstaan. Dan gaan we naar Cuchi. De gangen die gebruikt werden door de Vietcong in de oorlog.

Slaapwel!

5u30. Opnieuw de wekker. Uitslapen is hier nooit een optie, integendeel. Elke dag vroeg uit de veren om één of andere reden. Vandaag is dit voor de drijvende markt. Je moet vroeg opstaan, want om 9u is die verdwenen. We gaan te voet, want we sliepen in het centrum van de stad. We hoorden dan ook goed dat er vanaf 4u al heel veel leven was. De nachten zijn dus kort, maar binnen een weekje kunnen we thuis uitrusten. Na een karig ontbijt (mijn buik rammelt ook wat) zet iedereen, met oogjes van de gemiddelde Chinees, aan.
Een bootje ligt ons op de Mekong op te wachten. Ik had dit keer andere verwachtingen. Ik dacht aan kleine bootjes zoals in Thailand, maar deze waren een stuk groter.

• 

• 

Na 2 rondjes varen rond de markt, meerden we aan om een markt te bezoeken op het vaste land. Vooral de levende vissen en kikkers sprongen bijna letterlijk in het oog. Enerzijds grappig, anderzijds toch wat dubbel dat die dieren daar hun laatste adem liggen uit te blazen.

• 

• 

• 

We stappen om 9u de bus op naar een volgende bestemming : Saigon. Onderweg stoppen we even om een Cao Dai tempel te bezoeken. Dit is een nieuwe religie sinds 1926. Volgens de Vietnamese stichter en
medium Ngo Minh Chieu, bevat de religie het beste uit de religies van Oost en
West (boeddhisme, taoïsme, confucianisme, christendom,
islam, spiritisme en voorouderverering). Er is één god,
Cao Dai. Mediums zorgen gedurende seances voor het
contact met de god en de geestenwereld. Het medium
ontving in de vele seances boodschappen van gene zijde:
Boeddha, Jezus, Lao Tse, Confucius en Mohammed. Maar
ook van de geesten van o.a. Jeanne d’Arc, Napoleon,
Churchill, Victor Hugo en Shakespeare. Er is een kerkelijke
hiërarchie zoals in de rooms-katholieke kerk: een paus,
kardinalen, bisschoppen, priesters. De kleuren van hun pijen
verschillen van de overige volgelingen. Op dit moment zijn er
meer dan 2 miljoen volgelingen, vooral in Zuid-Vietnam. Het
centrum van de Cao Dai is in de stad Tay Ninh, 100 km vanaf
Ho Chi Minh Stad. Elke zes uur vindt hier een dienst plaats
met een ceremonieel en meditatief gedeelte. Marc, onze gids, raad een bezoek aan de ceremonie minder aan omdat het vrij eentonig is en we beter onze tijd kunnen benutten met andere bezoekjes.
Later meer.

• 

• 

• 

Ik heb nog niet zoveel over de prijzen verteld. Iedereen zegt altijd ‘het is daar allemaal bijna gratis’. Dat is toch wel wat overdreven. Het is inderdaad niet zo duur, maar toch… Enkele gemiddelde prijzen :
Frisdrank €1 (33cl)
Bier €1,5 (33cl)
Overnachtingen, dubbele kamer, met ontbijt, 3*, €60
Uitstappen €25 per persoon per uitstap
Noodlesoep €5
Hoofdgerecht + dessertje +drank : €13
Niet te vergeten dat je ook altijd fooien MOET geven. Dus goedkoop, ja, maar nu ook niet overdreven goedkoop vind ik. De Europese prijzen beginnen stilaan over te waaien. Fake t-shirts, schoenen,… Kosten hier echt bijna niets. Een broek van North Face heb je al voor €3. Idem voor een T-shirt. De kwaliteit is natuurlijk ook een pak minder.
Wat kost zo een georganiseerde reis nu, hoor ik je denken. Je moet ongeveer €3500 per persoon rekenen. Dit is wel gerekend zonder inentingen, reispaspoorten, visum, treintickets en andere bijkomende kleinigheden. Het loopt wel wat op, maar het is het ook waard. Ter info : €1=26000 Dong. Toch belangrijk om deze info op voorhand te weten, voor je met miljoenen Dong begint te gooien!

Vanmorgen om 9u stapten we het vliegtuig op. We hadden 2 windowseats gevraagd. Jonas en ik samen. Sandra met Jana. Na 1 minuut valt Jonas zijn euro. Hij is zijn rugzakje vergeten aan de boarding gate. Daar hadden we nog even zitten wachten. Ik wou terug het vliegtuig af, maar mocht niet om veiligheidsredenen. Even spannend. Zijn Belgisch paspoort zat er in. Uiteindelijk ging er cabine personeel mee en, ja hoor, het zakje stond er nog.

• 

• 

• 

Na een valse start, toch een goede vlucht, veilig aangekomen in Saigon, of moet ik eigenlijk Ho Chi Minh City zeggen? Zo noemt het officieel, maar iedereen zegt nog Saigon.
Opnieuw de luxe van het georganiseerde reizen. De bus pikt ons op voor de deur van de luchthaven. We rijden 2,5u richting Mekong delta om daar de boot op te gaan en te lunchen.
De indruk onderweg blijft steeds heel druk. In Saigon wonen 10.000.000 mensen. Zet de helft er van op een bromfiets en een derde in de auto, dan krijg je drukte. Redelijk wat flatgebouwen, grote winkels, maar ook nog steeds de kleine stalletjes in de straat.
Deze reis is eigenlijk te kort om alles te kunnen zien. In Saigon alleen kan je al een paar dagen vullen met belangrijke plaatsen. Dit geldt voor de hele reis. Voor onze vrije dag, gisteren, twijfelden we ook om de Golden Bridge te bezoeken, maar een rit van 5u heen en terug woog niet op tegen een dagje snorkelen. Nog altijd blij met de gemaakte keuze.
Voor ik verder ga over de Mekong, nog iets over het eten. Alleen als je echt een super slechte eter bent, dan vind je hier weinig gading. Voor alle andere mensen is dit paradijselijk lekker. Het lokale eten is echt zoals bij de Chinees. Veel rijst en noodles. Lekkere sausjes, kip, varkenvlees, soep, seafood, loempia, noem maar op. Daarnaast vind je regelmatig hamburgers, pizza,… Ook de desserts zijn lekker. Onze favoriet zijn gefrituurde pannenkoeken met banaan in. Hemels! En dat was dan het probleem de voorbije nacht. Pizza, een emmer (!) pinacolada en daarna oliebollen met verse ananas in met cappuccino. ALO. Geen oog toegedaan dus. Eigen fout. Toch van genoten, al was het weer overdaad.
De Mekong Delta dus..
Tijd voor een verkenning van de
groene regio, de ‘rijstschuur’ van Vietnam! Het is het
waterrijke gebied in Zuid-Vietnam waar de in negen takken
gesplitste Mekongrivier de zee vindt. De delta is een nat
labyrint van rivieren en kanalen, met honderden grote en
kleine eilanden, een schitterend gebied waar bootjes in alle
maten door het water ploegen.
Dé manier om tijdens deze Vietnam familiereis de
Mekongdelta te verkennen is natuurlijk per boot, en dat doen
we dan ook. We rijden naar het stadje Cai Be, waar we op de boot
stappen voor een vaartocht over de Mekong naar Vinh Long,
een gebied met rijstvelden, kokosnoot- en bananenplantages.
Onderweg valt op hoe belangrijk het water is in het dagelijks
leven van de mensen in de Mekongdelta. Hun huizen zijn vlak
langs of in het water gebouwd. Dorpsbewoners staan te
vissen of gebruiken het water om hun was te doen. Er wordt in de regio bijvoorbeeld rijstpapier,
popcorn of kokossnoep geproduceerd. Die hebben we dan ook bezocht. Leuk om te zien hoe ze dit maken.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

We overnachten in de stad Can
Tho in de Mekong delta. Een 4 sterren hotel. Tot nu toe hadden we telkens 3 sterren, maar ik had vaak het gevoel dat het er ruim 4 waren. Naar Belgische normen is 3 hier, bij ons ruim 4. Bel boys, massa’s knikkend personeel, tuinmannen, kortom extravagante luxe. Voor mij hoeft dit niet echt. Niet dat ik het niet aangenaam vind, maar minder is ook best goed.